Toprak ve Çevre Kirliliği İddiasına Yönelik Temyiz Talebinin Reddine Dair Karar

Toprak ve Çevre Kirliliği İddiasına Yönelik Temyiz Talebinin Reddine Dair Karar

Toprak ve Çevre Kirliliği İddiasına Yönelik Temyiz Talebinin Reddine Dair Karar

T.C. YARGITAY 18. CEZA DAİRESİ E. 2015/13175 K. 2015/10300 T. 28.10.2015 5199/m.5/2,28/b 5326/m.24 Yeraltı Sularının Kirlenmeye ve Bozulmaya Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik/m.4/ö Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmelik/EK-I DAVA : Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: KARAR : Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, 08.06.2010 tarihinde 2872 sayılı Çevre Kanunu'nun ek 1/a maddesine dayanılarak Toprak Kirliliğinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı Kirlenmiş Sahalara Dair Yönetmelik uygulamaya konularak kabul edilmiştir. Bahsi geçen bu Yönetmeliğin 4/b maddesinde toprağı kirleten/kirletme ihtimali bulunan atıklar belirlenmiştir. 2010 tarihli Yönetmelik ise “Tanımlar” kenar başlıklı 4. maddenin; a- ) 4/ ( b ) bendindeki düzenleme ile 05.07.2008 tarihli Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin EK-1'inde yer alan sınıflardaki maddeleri, b- ) 4/ ( n ) bendindeki düzenleme ile kendi ekindeki Ek-1 listesinde yer verilen maddeleri, c- ) 4/ ( z/ğğ ) bendindeki düzenleme ile Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek IV listesinde ( A ) ve ( M ) ile işaretlenmiş atıklarla, Ek-III/B'de yer alan eşik konsantrasyonu üzerinde değere sahip olan atıkları, d- ) 4/ ( z/hh ) bendindeki düzenleme ile Tehlikeli Maddelerin ve Müstahzarların Sınıflandırılması, Ambalajlanması ve Etiketlenmesi Hakkında Yönetmeliğin 4. maddesinin birinci fıkrasının ( II ) bendinde tanımlanan tehlikeli maddeler ve müstahzarlar ile Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliğinin 3. maddesinde yer alan tehlikeli maddeler tanımına giren tüm maddeleri, Toprağı kirleten ya da kirletme ihtimali olan atık olarak kabul etmiş, ( u ) bendindeki düzenleme ile de kendi eklerinden olan Ek-2 Tablo 2'de yer alan faaliyetleri potansiyel kirletici faaliyetler olarak belirlemiştir.Ayrıca 2010 tarihli bu Yönetmeliğin 4/b maddesinde bahsedilen kirletici unsurlara ilaveten, atığın; ( n ) bendi ile kendi ekindeki Ek-1'de tablo halinde gösterilen jenerik kirletici sınır değerlerini aşması ve ( z/ğğ ) bendinde belirtilen nitelikte tehlikeli atık veya ( z/hh ) bendinde tanımlanan tehlikeli madde sınıfına ilişkin koşulları taşıması gerekmektedir. 05.07.2008 tarihinden itibaren yürürlükte olan Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 4/a ve 6. maddelerine göre, Yönetmeliğin EK-I listesinde yer alan sınıflandırılmış atıkların, toprağa, denizlere, göllere, akarsulara ve benzeri alıcı ortamlara dökülmesi, dolgu yapılması yasaktır. Anılan Yönetmeliğin EK-I listesinde yer alan sınıflandırılmış atıklar, 08.06.2010 tarihinde yürürlüğe giren Toprak Kirliliğinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı Kirlenmiş Sahalara Dair Yönetmeliğin 4/b maddesinde de toprağı kirleten/kirletme ihtimali bulunan atık olarak benimsenmiştir. Dolayısıyla 05.07.2008 tarihinden itibaren Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin EK-I listesinde yer verilen atıklar, toprağı kirleten/kirletme ihtimali bulunan atıklar olarak kabul edilmelidir. 2008 tarihli Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 2/2-ç maddesindeki düzenleme ile ''tarımda kullanılan hayvan dışkısı'' bu Yönetmelik kapsamı dışında tutulmuştur. 2011 tarihli İnsan Tüketimi Amacıyla Kullanılmayan Hayvansal Yan Ürünler Yönetmeliği'nin 2/2-ı ve 4/g maddelerine göre “Çiftlikte yetiştirilen balıklar hariç çiftlik hayvanlarının, altlık olarak kullanılan saman ve talaş parçaları ile karışık olsun veya olmasın dışkı ve idrarı” şeklinde tanımlanan gübre, anılan Yönetmeliğin kapsamı dışında bırakılmıştır. Ayrıca görüldüğü üzere; 2010 tarihli Toprak Kirliliğinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı Kirlenmiş Sahalara Dair Yönetmelik, fekal atığın toprağı kirlettiğini ya da kirletme ihtimali taşıdığını kabul etmemiştir. Fekal atığın alıcı ortam olan suya atılması halinde Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği'nin 3, 6. maddelerine göre, suyun niteliği ( akarsu, göl, deniz vs ) ve eylemdeki kusurluluk biçimine göre aynı Yönetmeliğin 4, 16/a-b, 23. maddelerinde öngörülen yasaklar ve yükümlülüklere aykırı davranmak suretiyle çevre kirliliğine yol açılması eylemi nedeniyle TCK'nın 181 ya da 182 maddesindeki suç oluşacaktır. Fekal atığın alıcı ortam olan toprağa verilmesi halinde ise, toprak kirliliğinin ya da kirlenme ihtimalinin gerçekleştiğinden bahsedilemez. Toprağa bırakılan fekal atığın, varlığı kanıtlanmış yeraltı sularını kirlettiği ya da kirletme ihtimali taşıdığı durumlarda “Yeraltı Sularının Kirlenmeye ve Bozulmaya Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik” hükümlerine göre değerlendirme yapılması gerekecektir. Somut olaya gelince; Sanığın, kendisine ait besihanede baktığı hayvanların sıvı hayvan pisliğini köy yoluna akıtması suretiyle çevrenin kirlenmesine neden olduğu iddia edilmiş ve fekal atık bırakılan alıcı ortam olan toprağın altında, Yeraltı Sularının Kirlenmeye ve Bozulmaya Karşı Korunması Hakkında Yönetmeliğin 4/ö maddesinde ki tanıma uygun, durgun veya hareket halindeki bir suyun varlığı kanıtlanmamıştır. 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu'nun 5/2. maddesi gereğince hayvan sahipleri, sahip oldukları hayvanlardan kaynaklanan çevre kirliliğini ve insanlara verilebilecek zarar ve rahatsızlıkları önleyici tedbirleri almakla yükümlüdürler. Aynı Kanun'un 28/b maddesinde ise 5/2. fıkrada öngörülen hayvanların sahiplenilmesi ve bakımı ile ilgili yasaklara ve yükümlülüklere uymayan ve alınması gereken önlemleri almayanlara idari para cezası verileceği hükme bağlanmıştır. Fekal atık, alıcı ortam olan toprağı kirleten ya da kirletme ihtimali bulunan atık olmadığından alıcı ortam olan toprağın, dolayısıyla çevrenin kirletilmesi suçu oluşmayacaktır. Ancak sanığın, sahibi olduğu hayvanlardan kaynaklanan fekal atığı muhafaza ederken, zamanında ve yeterli seviyede tedbir alma yükümlülüğüne aykırı davranarak üçüncü kişileri rahatsız ettiği veya üçüncü kişilere zarar verdiği takdirde 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 24 ve 5199 sayılı Kanun'un 5/2, 28/b maddeleri gereğince idari para cezası verilmesi gerekmekte olup, katılan idare tarafından da 24.06.2011 tarihinde idari yaptırım kararı verildiği anlaşılmıştır. SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle eyleme ve yükletilen suça yönelik, katılan Aydın Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 28.10.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Kaynak: karararama.yargitay.gov.tr
www.avukatayseduvarci.com

Duvarcı Hukuk, Avukat Ayşe Duvarcı, Konya Avukat